Παρέα με την κυρία ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ- ΖΑΪΡΗ

Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα και χαρά να έχω στο blog μου μια συνέντευξη από μια καταξιωμένη συγγραφέα που την γνώρισα μέσω του συγγραφικού της έργου. Θυμάμαι ήμουν στο Πανεπιστήμιο, όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο της με τίτλο ''ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ'' και έπειτα συνέχισα με το βιβλίο ''ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ''.

Οι ''ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ'' ήταν ένα βιβλίο που έμεινε χαραγμένο στο νου μου αφήνοντάς μου ένα αίσθημα χαρμολύπης, συγκίνησης και πολλών αρωμάτων, κυρίως της σοκολάτας, της βανίλιας και της κανέλας. Γνώρισα την Νεφέλη, την Άρτεμη και την Μιρέλλα, βίωσα τη χαρά και το πόνο τους, περπάτησα μαζί τους και βίωσα ως φίλη τους κι εγώ τους προβληματισμούς τους, τα διλήμματά τους, μα περισσότερο στάθηκα στο μεγαλείο της ψυχής τους.

Η κυρία ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ- ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το London Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 20 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 200 παιδικά, ενώ τα βιβλία της, που έχουν κυκλοφορήσει τόσο από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ όσο και από άλλους εκδοτικούς οίκους, ξεπερνούν τα 1.300.000 αντίτυπα. Της έχει απονεμηθεί το Βραβείο Λογοτεχνίας 2015 (Όμιλος Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον») για την απήχηση του συγγραφικού της έργου και τη διαδραστική σχέση της με τους αναγνώστες της. Έχει κερδίσει δύο βραβεία PUBLIC για τα μυθιστορήματά της: ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ (Βραβείο Κοινού 2015) και ΑΛΜΥΡΑ – Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΛΙΩΣ (Βραβείο Μυθιστορήματος Βιβλιοπωλείων PUBLIC 2023). Τα βιβλία της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ και ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. 

Μαζί μιλήσαμε για το βιβλίο ''ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό.

 Συνέντευξη

1. Τι στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Γεννήθηκα μέσα στα βιβλία, ο πατέρας μου είχε εκδοτικό οίκο, τα πρώτα συγγραφικά μου βήματα τα έκανα γράφοντας παιδικά βιβλία.  Στην απόφασή μου να ασχοληθώ με τη συγγραφή με επηρέασε και το γεγονός πριν καλά καλά προλάβω να γνωρίσω τη μαμά μου, εκείνη έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό... Θέλοντας να νιώσω τη μητρική αγάπη, την τρυφερότητα και την ασφάλεια, που μου έλειπε, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου μια ολοζώντανη μητέρα, να μου χαμογελάει, να με αγκαλιάζει.

Δεκαεννέα ετών μόλις, έγινα για πρώτη φορά μητέρα, λίγα χρόνια μετά απέκτησα το δεύτερο  παιδί μου, για να βιώσω και πάλι την παιδική ηλικία, αυτή τη φορά όπως την ονειρευόμουν, μέσα από τα δικά μου παιδιά. Ήταν η ίδια αυτή ενδόμυχη ανάγκη που με ώθησε να σπουδάσω παράλληλα νηπιαγωγός. Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, βρίσκοντας τελικά διέξοδο στο χαρτί και στις λέξεις...

Κάποια στιγμή στράφηκα και στη λογοτεχνία ενηλίκων. Έχω γράψει ως τώρα 19 μυθιστορήματα και συνεχίζω, η γραφή είναι η ίδια μου η ανάσα.

Τα μυθιστορήματά μου αντικατοπτρίζουν την καθημερινότητά μας, οι ήρωές μου παρόλες τις δυσκολίες, δε λυγίζουν, χαμογελούν, αισιοδοξούν και προχωρούν, παλεύοντας να μεταδώσουν μηνύματα ζωής. Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα σέβομαι το κοινό μου κι όταν γράφω, καταθέτω την ίδια την ψυχή μου πασχίζοντας να φανώ αντάξια των προσδοκιών του. 

Τελικά η γραφή δεν αποτελεί για μένα επαγγελματική επιλογή, αλλά μια βαθιά ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου.

2. Τι αισθάνεστε όταν γράφετε;

Νιώθω πως αναπνέω, η γραφή είναι η δική μου ανάσα. Δε δυσκολεύομαι καθόλου να βουτήξω στις λέξεις, να καταθέσω την ίδια μου την ψυχή. Το ραντεβού το ορίζει η δίψα μου για τη γραφή, μα πιότερο η ανάγκη να επικοινωνώ με τους φίλους και τις φίλες της καρδιάς μου. Νιώθω κομμάτι τους, παραθέτω όλα τα άγχη, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς τους, τους ταξιδεύω σε χρώματα κι αρώματα της ψυχής. Το πιο σημαντικό για μένα είναι πως γράφω για εκείνους, μέσα από εκείνους.

3. Το βιβλίο σας με τίτλο ''ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ'' με έκανε να κλάψω, να γελάσω, να συλλογιστώ για τις ανθρώπινες σχέσεις. Είδα τρεις φίλες αχώριστες, να τις χωρίζει η παρουσία ενός αγοριού, ο έρωτας, η ζήλεια, η πικρία και η αρρώστια. Μύρισα τη σοκολάτα, τη βανίλια και την κανέλα. Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Το εμπνεύστηκα από την ίδια την εποχή που ζούμε, καθώς όλοι γύρω μας έχουν σκοτεινιάσει, σταμάτησαν να χαμογελούν. Έγραψα για την προσφορά στον συνάνθρωπο, για την απίστευτη δύναμη της φιλίας, αναζήτησα παρέα με τις ηρωίδες μου το ίδιο το νόημα της ευτυχίας.

Προσπάθησα να πιαστώ από κάποιες ξεχασμένες αξίες, από αυτές που αναζητούν τα χρόνια που ζούμε. Την αξία της αγάπης και της προσφοράς. Διάλεξα αυτόν τον τίτλο, γιατί η παιδαγωγική εμπειρία μού έχει αποδείξει πως κάθε άνθρωπος είναι ένας «Μικρός Άγγελος». Μπορεί, καθώς μεγαλώνει, το άσπρο φως που τον περιβάλλει να γίνει γκρίζο ή ακόμα και μαύρο. Δεν φταίει όμως εκείνος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έχει μεγαλώσει. Εισέπραξε άραγε αγάπη, άπειρη αγάπη στα παιδικά του χρόνια; Του χάρισαν την ασφάλεια που είχε τόσο ανάγκη;

Το γέμισα με μυρωδιά θάλασσας το βιβλίο, με τα αρώματα των λουλουδιών της ελληνικής γης, με γεύσεις αγάπης, ανακατεμένες με βανίλια, σοκολάτα, κανέλα.

Μέσα από τη ζωή της κεντρικής ηρωίδας της Νεφέλης περνάει η ιστορία της πατρίδας μας από το 1955 ως τις αρχές του 1980. Ήταν πονεμένες εκείνες οι γενιές, μετά τον πόλεμο, μετά τον εμφύλιο, κι όμως χαμογελούσαν με αισιοδοξία στη ζωή.

 Θυμίζει τη σοκολάτα η ηρωίδα μου, μοιάζει πικρή και γλυκιά, αλλάζει χίλιες μορφές, άλλοτε δυνατή κι άλλοτε ευαίσθητη, μαγεύει. Δουλεύει από μικρή στο ζαχαροπλαστείο στον Πόρο και για κείνη κάθε άνθρωπος αντιπροσωπεύει μια γεύση. Η φιλενάδα της, η Άρτεμη, είναι η βανίλια, γιατί μοσχοβολάει ολόκληρη με ένα άρωμα που ξετρελαίνει, είναι ήρεμη και ευαίσθητη, λάμπει σαν τον ήλιο. Κι η Μιρέλλα, η άλλη της στενή φίλη, αντιπροσωπεύει την κανέλα. Είναι γλυκιά, τσαχπίνα, γεμάτη σπιρτάδα. Ατόφιο θηλυκό. Οι τρεις ηρωίδες μεγαλώνουν μαζί σε ένα ευωδιαστό νησί και τη ζωή τους την καθορίζει άθελά του, ένα αγόρι με μια κιθάρα, ο Άγγελος...

Γράφοντας τους «Μικρούς Αγγέλους» προσπάθησα να μαζέψω τζιτζίκια, σε εκείνες τις αλησμόνητες εποχές αθωότητας, να τα κλείσω στη χούφτα μου, να αφουγκραστώ τον ήχο τους, παρέα με τους αναγνώστες μου. Αλώνιζα το μαγευτικό νησί, με ένα κατακόκκινο ποδήλατο, μάζευα λουλούδια στους μικρούς λόφους του Πόρου, άκουγα νότες κιθάρας και καρδιοχτυπούσα. Προσπάθησα να σεργιανίσω στις ανθρώπινες γεύσεις, προσπάθησα να ξεχειλίσω το βιβλίο με ζεστή σοκολάτα.

4. Πώς αποφασίσατε να δώσετε το συγκεκριμένο τίτλο;

Σε αυτό το μυθιστόρημα με θέμα την προσφορά, αναφέρομαι σε ανθρώπους- αγγέλους... Οπότε υπήρχε καλύτερος τίτλος;

5.Με ποιον χαρακτήρα ήρθατε πιο κοντά;

Σίγουρα με τη Νεφέλη, έχει πολλά δικά μου στοιχεία, ευτυχώς ή δυστυχώς... Και με την Άρτεμη, που κατά κάποιον τρόπο αντιπροσωπεύει τη μητέρα μου. Όσο για την Αγγελική, είναι η ιστορία της δικής μου γιαγιάς...

6.Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος; 

Αγωνιώ πάντα για την υγεία των αγαπημένων μου.

7. Θα ήθελα να μου γράψετε κάτι που δεν γνωρίζει ο αναγνώστης για εσάς...

Γεννήθηκα στην Αθήνα, ανάμεσα στα βιβλία, γιατί ο πατέρας μου είχε εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Ρώσση. Μεγάλωσα, μυρίζοντας το χαρτί των βιβλίων, αυτή τη μυρωδιά του ξεκινήματος του μαγικού ταξιδιού στη χώρα της φαντασίας.

Λατρεύω τα παιδιά, τα λουλούδια, τα χαμόγελά καρδιάς, τη θάλασσα, τον ουρανό, την ελπίδα, την ίδια τη ζωή. 

Φοβάμαι τον θάνατο, αν και δεν πρέπει. Γιατί μόνο ο θάνατος, μας διδάσκει πως η ζωή είναι ένα πανηγύρι, μας μαθαίνει να ζούμε την κάθε στιγμή.

Ελπίζω να μπορώ να γράφω μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Γιατί η γραφή, είναι η ανάσα μου.

8. Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες σας;

Πως η αγάπη είναι ο μοναδικός μας δρόμος. Κι είναι μονόδρομος. Για να αγαπήσουμε και να μας αγαπήσουν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή. Είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμπένους, που μας εξυψώνει, που μας καθοδηγεί...

Σε κάθε μυθιστόρημα προσπαθώ να πείσω τους αναγνώστες μου να συνειδητοποιήσουν πως όλα ξεκινούν από την παιδική μας ηλικία. Αυτή καθορίζει όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Προσπαθώ ακόμη να τους μάθω να αγαπήσουν τον εαυτό τους και να μεγαλώσουν αυτόνομα, ευτυχισμένα παιδιά, ελπίζοντας σε έναν κόσμο καλύτερο συναισθηματικά. Παλεύω να μεταδώσω μηνύματα ζωής κι αγωνίζομαι, μέσα από τους χάρτινους ήρωές μου, να βρίσκω λύσεις σε ό,τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, γιατί θεωρώ πως αυτός είναι ο ρόλος του συγγραφέα.

9. Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Αν θυμάμαι καλά, ένα παραμύθι το οποίο λάτρεψα μεμιάς, « Η πριγκίπισσα και το ρεβίθι», του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Τέλος συνέντευξης

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Ρώσση- Ζαΐρη για τον χρόνο που μου αφιέρωσε, να της ευχηθώ καλοτάξιδα τα βιβλία της και να παραμείνει η Ρένα που όλοι γνωρίζουμε!