Ο Τάσος Αναστασιάδης μας ξεναγεί στον κόσμο του βιβλίου του με τίτλο ''Πίσω από τις σκιές''

Είμαι πολύ χαρούμενη που φιλοξενώ στο Book Me Up το συγγραφέα Τάσο Αναστασιάδη. Μαζί θα μιλήσουμε για το βιβλίο του «Πίσω από τις σκιές» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νίκας.

Τάσο, καλώς ήρθες! Ας ξεκινήσουμε.

1.Τι σε ώθησε να στραφείς προς τη συγγραφή;

Ήταν γύρω στο 2017 όταν μια χειμωνιάτικη εικόνα μιας πλατείας σε ένα ορεινό χωριό ξεπήδησε από το μυαλό μου και έμεινε σαν παγωμένο καρέ να με απασχολεί για μέρες. Ως λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος δεν άργησα να τη συνδέσω με μια φανταστική ιστορία εγκλήματος, και κάπως έτσι γεννήθηκε ο υπαστυνόμος Νίκος Σαρρής. Φυσικά δεν είχα ιδέα από κανόνες και μεθόδους συγγραφής, αυτά ήρθαν πολύ αργότερα, όμως, απ’ ότι φαίνεται, η ανάγνωση βιβλίων συνετέλεσε και λειτούργησε υποσυνείδητα μέσα μου για να γραφτούν οι πρώτες σελίδες. Όταν κατάλαβα ότι ήταν κάτι διαφορετικό από την αναγκαστική και πληκτική διαδικασία της έκθεσης που γράφαμε στο σχολείο, συνέχισα με περισσότερο ζήλο. Ομολογώ ότι δεν ήταν κάτι εύκολο, αλλά ήταν πρωτόγνωρο για μένα και παθιάστηκα με το άθλημα.

2.Τι στάθηκε αφορμή για να γράψεις αστυνομικό μυθιστόρημα;

Το μυστήριο, η λύση γρίφων, οι συνωμοσίες και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα με εξιτάρουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν είναι και λίγο σε παιδική ηλικία να παρακολουθείς στα κρυφά επεισόδια της Ανατομίας ενός Εγκλήματος και να διαβάζεις Αγκάθα Κρίστι. Κάτι σημαίνει αυτό. Ο ίδιος ζήλος για την εξιχνίαση εγκλημάτων και την έρευνα θεωριών συνεχίζει να με ακολουθεί και θα συνεχίσει για πολύ ακόμα.

3. Τι κρύβεται άραγε «Πίσω από τις σκιές»; Πώς κατέληξες να δώσεις αυτό το τίτλο στο βιβλίο σου;

Πέρα από τις Σκιές που σκεπάζουν τις παράξενες και κακόφημες γωνιές της πόλης μας, το βιβλίο μιλάει και για τις Σκιές που κρύβουν οι πρωταγωνιστές βαθιά μέσα τους. Είναι μια εσωτερική πάλη με τον προσωπικό δαίμονα που τους βασανίζει. Στο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου βλέπουμε μια μοναχικότητα και μια θλίψη που τους ακολουθεί, αν και μέρες γιορτινές όπου ο περισσότερος κόσμος βρίσκεται σε οικογενειακά τραπέζια. Η Σκιά είναι ένας όρος της ψυχολογίας για να χαρακτηρίσει το ασυνείδητο κομμάτι του εαυτού μας και τα βιώματα που μας ακολουθούν και μπαίνουν εμπόδιο στην εξέλιξη της προσωπικότητάς μας. Οι χαρακτήρες του βιβλίου αντιμετωπίζουν αυτές τις Σκιές και παλεύουν, ο καθένας με τις δικές του επιλογές, για να ξεπεράσουν ουσιαστικά τον ίδιο τους τον εαυτό.

4. Ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του βιβλίου είναι ο Νίκος. Εργατικός, τίμιος κι ηθικός. Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για αυτόν;

Ο Νίκος Σαρρής είναι ένας από τους αξιωματικούς τους Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής, του άλλοτε Ανθρωποκτονιών,  που αναλαμβάνει την υπόθεση δολοφονίας ενός επιχειρηματία. Τον χαρακτηρίζει ένα έντονο αίσθημα δικαιοσύνης, είναι μεθοδικός, ολίγον ξεροκέφαλος και εσωστρεφής. Προτιμά τον παγωμένο Φραπέ βαρύ και δίχως ζάχαρη, απεχθάνεται τα αθλητικά και ό,τι έχει σχέση με τον οπαδισμό και ανέχεται οριακά το τσιγάρο λόγω του προϊσταμένου του που είναι μανιακός καπνιστής. Βέβαια, προς το τέλος της συγκεκριμένης υπόθεσης καταλήγει να υιοθετήσει την κακή συνήθεια. Δεν αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς και είναι μοναχικός, καθώς δεν θέλει να επιβαρύνει τους γύρω του με τα προσωπικά του προβλήματα, αν και δεν διστάζει να ρισκάρει τα πάντα ώστε να βοηθήσει κάποιον φίλο του που έχει πραγματική ανάγκη.

5. Πόσο χρονικό διάστημα χρειάστηκε για να ερευνήσεις τους χώρους έρευνας των εγκλημάτων και να στήσεις τις σκηνές;

Ως γέννημα θρέμμα των δυτικών συνοικιών δεν δυσκολεύτηκα να αποτυπώσω τις περιοχές στις οποίες λαμβάνουν χώρα τα περισσότερα γεγονότα. Όσον αφορά το ορεινό χωριό με το οποίο ξεκινάει η ιστορία μας, είναι το χωριό στο οποίο έχω περάσει όλες τις καλοκαιρινές διακοπές, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, και οι παιδικές αναμνήσεις με συντροφεύουν με νοσταλγία. Έχω επιλέξει να αλλάξω το όνομα του χωριού και φυσικά κάποιες λεπτομέρειες για χάρη της συγγραφής. Το μοναστήρι το οποίο αναφέρεται είναι ολότελα αληθινό και η πρόσβαση σ’ αυτό δεν διαφέρει και πολύ από τις περιγραφές.

6.Πιστεύεις ότι ένας θύτης μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του θύμα και το αντίστροφο;

Πολλά από τα εγκλήματα γίνονται με γνώμονα αυτή την παράλογη λογική. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος έχει την αίσθηση του δολοφόνου τη στιγμή που πράττει ένα έγκλημα, εκτός κι αν είναι στυγνός δολοφόνος. Συνήθως νιώθει θιγμένος ή εξαπατημένος για να προχωρήσει σε μια απονενοημένη πράξη. Το αντίστροφο, δηλαδή να θεωρεί το θύμα ότι είναι θύτης, δεν ξέρω εάν μπορεί να στηριχτεί σε κάποια έρευνα. Μου φαίνεται δύσκολο έως απίθανο να συμβεί.

7. Ορέστης. Μια ισχυρή προσωπικότητα μέσα στο μυθιστόρημα. Πώς εμπλέκεται στην ιστορία;

Ο Ορέστης είναι ένας παράτολμος ιδιωτικός ερευνητής ο οποίος καλείται να βρει τα αποδεικτικά στοιχεία που θα αθωώσουν τον αδελφικό του φίλο που βρίσκεται στη φυλακή. Ρισκάρει την ίδια του τη ζωή δίχως δεύτερες σκέψεις και τολμά να τα βάλει με τον υπόκοσμο. Δεν μπορούμε να δώσουμε περισσότερα στοιχεία, γιατί κινδυνεύουμε να αποκαλύψουμε σημαντικά σημεία της υπόθεσης.

8. Ποια σκηνή σε δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια συγκεκριμένη, γιατί όλες τις σκηνές τις παίδεψα ώστε ν’ αποτυπώσω τα έντονα συναισθήματα των χαρακτήρων. Παρ’ όλα αυτά, τα κεφάλαια στα οποία παρακολουθούμε ένα κυνηγητό στις αντίξοες συνθήκες του βουνού είναι από τις αγαπημένες μου. Προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του χαρακτήρα και να διαβάσω για τις αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος σε ανάλογη κατάσταση, ώστε να φαίνεται όσο το δυνατόν πιο αληθοφανές.

9. Θα ήθελα να κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν και να θυμηθείς μια γλυκιά και ζεστή οικογενειακή στιγμή.

Ένα ταπεινό τραπέζι, τριάντα χρόνια πριν, ημέρα Χριστουγέννων, στο μικρό δωμάτιο του χωριού, γύρω του τους γονείς μου, τον αδελφό μου, τον παππού μου και την αγαπημένη μου γιαγιά να θυμιατίζει για το καλό των ημερών και την ξυλόσομπα να συμπληρώνει με τη ζεστασιά της την αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας. Στιγμές που δυστυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

10. Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;

Είμαι ήδη στην ολοκλήρωση της επόμενης ιστορίας του υπαστυνόμου Νίκου Σαρρή και εύχομαι να βρει κι αυτή το δρόμο της. Πέρα από αυτό δεν σταματάω να γράφω διηγήματα όποτε έχω μια καλή έμπνευση. Κάποια από αυτά αναρτώνται σε ιστοσελίδες ή στέλνονται σε διαγωνισμούς και συλλογές διηγημάτων.

11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου οι αναγνώστες;

Μέσω των social media στα οποία συχνά πυκνά ανεβάζω κάποια ανάρτηση ή την άποψή μου για ένα βιβλίο που μου άρεσε και θέλω να μοιραστώ. Είτε στην παραλία της Θεσσαλονίκης όπου πολλές φορές καταλήγω για να σκεφτώ τις επόμενες ιστορίες μου και ν’ ακούσω λίγη μουσική.

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Καλοτάξιδο!

Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία! Εύχομαι τα καλύτερα για τη νέα σου προσπάθεια.

Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέως

O Τάσος Αναστασιάδης γεννήθηκε και µεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα από ένα µικρό διάλειµµα για σπουδές στο τµήµα Λογιστικής & Χρηµατοοικονοµικής της πόλης των Σερρών, επέστρεψε µόνιµα στην αγαπηµένη και µελαγχολική πόλη του, όπου δηµιούργησε τη δική του οικογένεια. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται µε το διάβασµα, τη συγγραφή, τη µουσική και τα δυο του παιδιά. Το ‘’Πίσω από τις σκιές’’ είναι το πρώτο του µυθιστόρηµα. Το διήγημά του ‘’Η λεπίδα του έρωτα’’ έχει κυκλοφορήσει στη συλλογική έκδοση με τίτλο 29 Συγγραφείς Διηγημάτων Συνιστούν, ενώ το ‘’Εκτός περιοχής’’ στη συλλογική έκδοση ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΟΥΑΡ – Η Πόλη πίσω από την πόλη. Καθώς και άλλα διηγήµατά του έχουν δηµοσιευθεί σε ιστοσελίδες και περιοδικά.